minum petang bersama yang tersayang

Assalamualaikum and selamat petang sumer!

biasanya petang2 nih korang buad apa?

tidor?

kalau aku kat asrama dulu petang2 nih tidurr laa kerja nye..hehe

Tapi sebelum tu laa,aku nih jarang update blog.

KENAPA??

Sebab banyak kerja nak kena buad. Sempat online facebook and blogwalking jer.

Berbalik kepada tajuk kita petang nih ye anak2

Minggu lepas aku and yang tersayangs pergi minum petang..

Lama dah xgelak macam tuh. Best sgt luangkan masa petang tuh sama2.

Kitorang pi minum petang kat Pok Wan Kopitiam.

Sapa2 yang tinggal kat area Gong Badak taw laa. Kopitiam nih start buka dari pukul 5 petang sampai malam.

Nak datang pagi pun xpe, tapi korang duk jelaa tercegat depan kopitiam tuh dan tengok signboard ye.

Kitorang tak plan pom nak keluar hari tuh sampai laa dapat col dari Cik Jiha sygg. Sampai tak sempat pakai tudung! 

Dalam 10min lepas col tuh, tercegatlaa Swift putih depan rumah. Aku pun nak bukak laa pintu tempat duduk belakang tapi waa kena marah woo!

Cik Jiha suruh aku drive sebab dia malas.haha.. Aku tak kisah pun sebab dah pernah bawak kereta dia. tak laa kekok. Btw, Jiha laa yang ajar aku drive kereta auto.Malu tol sebab xreti drive kereta auto..hoho

Lepas ambil Cik Ela kat umah, pecut isi minyak kereta and pi terus Kopitiam.

nih laa tempat kitorang makan.

*sila abaikan gambar budak di atas

So, datang laa abg nih bawak menu. Nak pilih air pun ambil masa. Sebab cik Jiha punyer karenah.hha. Kitorang pun layan jerr.:P

Cik Ada dengan machonya tanpa melihat menu meng'order' roti tempayan.

Ada cakap sedap, so aku nak try.

Cik Jiha lop order kuey teow apa kebenda ntah nama nye.aku dah tak ingat lorr.

Bukan nih jerr, Jiha siap order satu lagi sebab bila makanan dia dah abes, makanan kitorang baru sampai.haha. Dia nih makan banyak pun tak besar macam saya.hoho

Garlic bread and mushroom soup *kalau tak silap laa

Ela dengan muka excited dengar Jiha berceloteh. Concentrate abes!

Dia nih kan suka kebeno jelir lidah

My roti tempayan

dengan kari ayam. Sumpah sedap gilerr!

Sudah menternak, kita bergambar lagi

Lepas makan tuh Jiha drive and hantar kitorang balik. oh, masa nak parking kat kopitiam tuh, aku memang tak reti nak masuk parking! Malu+sebal muka nih =.='

nih laa pemandu yang cukup berhemah..hehe

penumpang yang kegembiraan sebab kenyang.haha

Seronok bila keluar dengan kawan2

Teringat memori masa minum petang kat dewan makan sambil gelak,bising satu dewan makan

Sudahkah anda minum petang?

Kalau belum jom minum di Kopitiam Pok Wan!

p/s: aku agak keliru. Kopitiam Pok Wan ke orr Pok Wan Kopitiam sebenarnya??

tiba-tiba terasa macam cinderella:P

Assalamualaikum readers!:)

So, hari nih maw story-story apa yang dah berlaku rabu lepas

Korang curious k dgn entry kat ats? Kalau ingin tahu,teruskan membaca dengan setia yer..

Kalau enggan,jangan malu-malu untuk menekan butang x di atas yer?:)

So, rabu lepas adalah 6 April 2011.. perhatian yer,ini bukan entry untuk april fool

Setiap bulan, saya WAJIB pergi ke klinik pakar di Hospital Sultanah Nur Zahirah..

p/s: saya bukan sakit jiwa taw..sila jangan salah paham

aku pi hospital sejak tahun 2009 lg..sebab accident yang hampir meragut nyawa.. Alhamdulillah, Allah masih sayangkan saya..:) 

Thanks AllahJ

bila den pergi ke hospital, den akan mencari kelibatnya,namun dah lama tak nampakL

*abaikan ayat di atas

Dengan ayunya aku berjalan ke kaunter untuk memberi kad dating.hahah. Jangan ingat nak dating dengan doktor tak perlu kad ke? Kes aku nih istimewa sikit sebab aku ada dua buku temujanji..tak caye? Sila scroll ke bawah>>>

So, destinasi yang dituju ialah: Klinik pembedahan plastik..Attention, aku bukan pergi untuk membetulkan muka yer tapi untuk membetulkan kaki aku yg agak special..hee

Yelaa..nasib masa eksiden dulu kaki jer parah..sampai sekarang pom kene pi lagi hospital.. sekarang dunia dah maju. Pi hospital pm senang dah sekarang, macam pakai kad ‘tounch n go’ je..kenapa? sebab kat kaunter pendaftaran tuh, dia dah keluarkan kod pendaftaran kita berserta maklumat aku. Tak cayer juga?

ha, kan aku dah cakap.. Semua benda main touch dah sekarang. Pi kat klinik pembedahan plastik,then serah kad nih jer kat dorang. Senang. dulu bukan kemain payah. Nak cari fail lagi laa, cari maklumat dalam komputer laa. Sekarang dunia dah maju.

Just touch kad tuh kat mesin dorang, terus keluar maklumat kita. Tak sampai pun satu minit.

Selalunya kat bahagian plastik nih, kebanyakkannya ialah doktor lelaki ( lagilah aku sukaJ ) and  setakat ½ tahun ak kat klinik pembedahan plastik nih, baru pernah jumpa sorang doktor perempuan. Semua orang ingat doktor nih pi kerja pakai baju n mekap lawa-lawakan.. silap uhh. Bagi aku laa, mereka adalah pekerja yang paling simple dalam bab berpakaian nih. SUMPAH gua cakap. Selepas inject steroid dalam kaki, kene pi jabatan pemulihan carakerja pulak. Bukan jabatan pemulihan akhlak ye

  Tujuan: kena pi amek stokin..what the??==’Yup.aku tak tipu. Sapa kata kat hospital tak der mesin jahit.. korang silap laa.. jangan men dengan mereka nih, mesin jahit macam orang yang jahit baju raya wa cakap. Jenama SINGER lagi.. haish..

Nasib bek cepat jer sebab tak ramai orang. Bilik yang aku tuju nih laa yang ada mesin jahit orr..nama bilik tu Bilik Pressure Garment. Kakak-kakak kat bilik nih sporting. Baik jer. Layan jer apa kita cakap.

Kat bilik pressure garment nih laa jadi esiden yang agak kelakar n memalukan sedikit kot?

Mula2 masuk, aku pegang fon kat tangan. Kebetulan boleh sama dengan nset kak 2 pulak..siap dengan cover fon sama bentuk n kaler taw! ==’Dorang dah gelak masa uh..aku lagi laa segan. Masa duduk tuh kakak sorang lagi nih tanya kenapa aku tak pakai silicon n stokin. Nak pakai cmner kalau kaki baru lepas kena cucuk.

Masa ni laa aku terpandang seorang mamat hensem..hehe..

Dia lah yang ambilkan stokin n siap tolong sarungkan kat kaki aku! Aww! Segan sebentar+malu giler. Dahlaa dia sarungkan kat kaki yang tak sakit. Tu part yang lawak. Buad seketika aku rasa macam cinderella jap..tolong sedarkan saya!

Malu nyer ambe masa tuh. Kakak2 nih pakat2 suka dah.. aish man..  aku dh gelak malu masa tuh. Lepas bangun nak keluar, akak yang jahitkan stokin nih tegur aku, xmaw cabut ke stokin tu dik? Aku yang tengah ketawa masa tuh menjawab, saya cabut kat luar tak pe kak..
 Dahlaa malu, xkan nak cabut stokin depan dorg! Lagilaa..muka dah terasa bebal masa tuh.. Malu nyerrrr!!

Korang mention tak sapa yang aku tunggu bila pi hospital?


Meh cek nak gitaw.


Sebeno nya, chek tunggu......

Doktor Rhuhaifi nih.. Beliau ler doktor ambe selama setahun masa kat ortopedik dulu. He’s more like a friend sebab banyak tolong aku, share benda dengan aku n ajar aku bio n addmath masa duk kat hospital. 
Aku tak sempat nak jumpa dia n ucap banyak2 terima kasih. Sedih jugak laa

 Payah nak cari doktor macam nih kan? Dah laa sibuk dengan tugas, nak layan pesakit lagi..lagi laa..

p/s: Doktor2 kat hospital men fesbuk tak?